We kunnen voorzichtig en beetje bij beetje ons normale leven opnieuw oppakken. Maar we moeten wel met onze twee voeten op de grond blijven. Laten we een stand van zaken maken:

1. Wat doen de beurzen?
2. Gaat de economie volgen?
3. Wat doen de beleidsmakers?

Beurzen tonen V-vormig herstel

Beleggers en aandelenmarkten kunnen wel tegen een stootje. In amper elf weken tijd recupereerden de internationale aandelenmarkten meer dan driekwart van de coronacorrectie.

De beurzen recupereerden dus vrij vlot. Wie tijdens de crisis belegd bleef, kon het snelle herstel volledig meepikken. En dat bewijst nog maar eens dat wie uitstapt, toch een belangrijk risico neemt.

Waar komt dat opvallend positieve marktsentiment eigenlijk vandaan? De gradueel afvlakkende viruscurve voor de belangrijkste economieën zorgt voor optimisme. Naarmate corona, met ups en downs, toch verdreven wordt, komen bedrijven langzaamaan opnieuw op toerental en komen consumenten uit hun kot. Op die manier wordt een economische doorstart mogelijk. En dat vooruitzicht wordt meegenomen in de beurskoersen.

Zal de economie volgen?

Het krachtige beursherstel neemt de vorm aan van de letter V, meteen ook de letter die staat voor victorie. Maar zal de economie ook victorie kraaien? Hier moeten we toch voorzichtig op antwoorden. Enerzijds zijn er een aantal economische indicatoren die een positief signaal afgeven. Maar anderzijds weten we dat 2020 een recessiejaar wordt.

Hoeveel de economie zal krimpen, is momenteel nog moeilijk te voorspellen. Belangrijker is dan misschien hoe lang het zal duren vooraleer de economie weer uit het slop raakt? Economen gebruiken de letters V, L en U om de verschillende scenario’s uit te leggen. Een V-herstel wijst op een snel en krachtig economisch herstel. In een L-scenario kabbelt de economie gedurende een lange tijd voort op lage niveaus – we zitten dan in een jarenlange wereldwijde depressie, zeg maar. Geen van die twee scenario’s lijkt momenteel erg waarschijnlijk. Het ziet er eerder naar uit dat we een U-vormig herstel tegemoet gaan, waarbij de moeilijke situatie nog even zal aanhouden, om dan geleidelijk aan te herstellen. Veel hangt natuurlijk af van een mogelijke tweede coronagolf, en van de ernst ervan.

De reddingsboei van de overheden

De regeringen en centrale banken wereldwijd willen kost wat kost de economie vooruit helpen, en ze halen hiervoor hun strafste munitie uit de kast. In de VS heeft de federale overheid er 2.000 miljard dollar voor veil. De Amerikaanse centrale bank doet daar nog eens minstens eenzelfde bedrag bovenop. Europa geeft voor 540 miljard euro kredieten aan de lidstaten, en 750 miljard euro economische steun. De ECB pompt 1.350 miljard euro in het systeem.

Die duizelingwekkende bedragen doen natuurlijk vragen rijzen. Zorgt die stromende geldkraan niet voor inflatie, bijvoorbeeld? Wel, dat zou moeten meevallen. De economie gaat de komende periode aan een traag ritme haar evenwicht terugvinden, en dat gaat het prijspeil al in bedwang houden. Storingen op de oliemarkt hebben eveneens een temperende invloed.

“Wie gaat dat betalen?”, is een andere vraag die we vaak krijgen. En eerlijk is eerlijk: er zijn geen sluitende budgettaire oplossingen. Maar het steunpakket heeft wel een grote symbolische waarde: de financiële solidariteit tussen Noord- en Zuid-Europa lijkt groter dan ooit.

Conclusie: kijk vooruit!

Beleggers lijken soms onverbeterlijke optimisten, maar naïef zijn ze niet. Hun gedrag is zelfs rationeel uit te leggen. Beleggers prijzen de winstverwachtingen in, niet alleen van volgend jaar, maar ook van de jaren daarna. Als de economie geleidelijk aan blijft herstellen, en de rente blijft laag, dan is er toch nog een aantrekkelijk potentieel voor aandelen, zeker als u het vergelijkt met een cashbelegging, die niks opbrengt.

Waar komt het voor de portefeuilles telkens weer op neer? Het gaat erom bedrijven en sectoren te selecteren die duurzame oplossingen bedenken voor de grote uitdagingen van vandaag, en die daardoor een evenwichtige, robuuste groei laten zien.