“Ik kom dagelijks in aanraking met pure schoonheid”

Vandaag spreken we met Kristien Van Eetveldt, coördinator interieurprojecten van het team interior & art projects. Een minder voor de hand liggende afdeling voor een bank – maar niet bij Delen, waar de gebouwen en inrichting van de kantoren een belangrijke onderscheidende factor zijn.  Mevrouw Marie-Alixe Delen, echtgenote van voorzitter Jacques Delen, begreep al heel vroeg het belang van een warm, huiselijk decor waar klanten en medewerkers zich thuis voelen. “Een vertrouwd gesprek in een vertrouwde omgeving” was haar credo, en dat inzicht gaf ze door aan haar dochter Anne-Sophie. De kunst van de gastvrijheid, het oog voor schoonheid en de zin voor detail deelt Anne-Sophie nu op haar beurt met haar team Interior & Art Projects.

Kan je het team even voorstellen?

Kristien: Ons team bestaat uit zeven personen. Anne-Sophie is verantwoordelijk voor het geheel: hospitality, design, interieur en kunst binnen de bank. Haar visie is leidend in alles wat we doen. Aurélie en Joséphine zijn verantwoordelijk voor hospitality, dat is alles wat te maken heeft met de gastvrije ontvangst van onze gasten: servies, traiteurs, zeepjes, enzovoort. Marie is onze expert in kunst, zij wordt sinds kort bijgestaan door Sarah. Sofie staat in voor de inrichting van de kantoren, en ik neem de coördinatie ervan op mij. Ons team staat in nauw contact met de collega’s van logistiek. Elk succesvol project is de kers op de taart van de inzet van die twee teams.

Wat vind je fijn aan je job?

Kristien: In mijn job kom ik vaak in aanraking met pure schoonheid. Dat beschouw ik als een privilege. Ik leer ook ontzettend veel bij, over kunst, designstukken en designers. Anne-Sophie maakt me niet alleen wegwijs in namen en stijlen, ze illustreert ook wat interieurinrichting kan doen met de sfeer van de kamer. Haar combinaties en haar eclectische stijl weten me elke keer opnieuw te verbazen.

Wanneer heb jij een verschil kunnen maken?

Kristien: Ik denk dat ik een efficiëntieslag heb kunnen realiseren door een en ander te automatiseren en te structureren. Voor mijn komst was het alle hens aan dek om de projecten picco bello uit te voeren, startende van het mood book.  Als coördinator kan ik me focussen op de gedetailleerde planning, uitwerking en opvolging. Door een aantal zaken te stroomlijnen en te automatiseren, verloopt de samenwerking binnen het team en met het logistieke team nog efficiënter. Tegelijk besef ik: alles kan altijd beter, het is een proces van continue verbetering.

Wat is het mooiste compliment dat je kreeg?

Kristien: Mijn werk gebeurt grotendeels achter de schermen, om alles tot in de puntjes voor te bereiden. Het doet me dan groot plezier wanneer ik op het einde van het project ter plaatse op kantoor kom en de positieve reacties van de collega’s hoor.  Binnen het team zelf denk ik de nodige structuur en organisatie aan te brengen, en dat wordt wel geapprecieerd. Ik ben redelijk rechttoe-rechtaan, ik zeg hoe ik het zie. Eerlijk en nuchter communiceren, dat is vaak de beste manier om de zaken vooruit te doen gaan. Want in deze job volgen de deadlines zich in razendsnel tempo op.

Wat doen jullie als team om jullie te ontspannen?

Kristien: Binnenkort gaan we kleien en nadien een glaasje drinken. Daar kijk ik naar uit, want ik vind het belangrijk om naast alle drukte ook eens gewoon gezellig bij elkaar te zijn, te luisteren naar de verhalen van de anderen en terug te kijken op wat we samen gedaan hebben. Daar is meestal geen tijd voor op een doordeweekse dag.

Waar word je gelukkig van op het werk?

Kristien: De voldoening van een project dat goed en tijdig afgewerkt is, daar word ik echt gelukkig van.  En zoals ik al zei, het is heel leuk om te werken in mooie ruimtes, met mooie materialen, en met eigen ogen te zien wat creativiteit – en soms durf – met een ruimte kan doen. Dat is voor mij pure magie.

De verwachtingen zijn altijd wel hoog gespannen. Weegt dat soms door?

Kristien: De lat ligt erg hoog, dat klopt. En met zestien kantoren in België, zes in Nederland, één in Luxemburg en één in Zwitserland ligt het tempo bijzonder hoog. Maar dat schrikt me niet af, ik vind het juist een uitdaging om elke keer opnieuw beter te doen.

En als het fout gaat? Dan ben ik even heel lastig op mezelf, maar dat gaat snel voorbij. Er is altijd wel een oplossing, het is een kwestie van kalm te blijven en oplossingen te zoeken. Alles komt altijd goed op het einde van de rit.