De verrassende lagen van Precious Peels
- 15 december 2025
- Inspired
Blootsvoets, zo ontvangt Loumi Le Floc’h ons in haar atelier. Grote witte lakens hangen rondom rond en creëren een soort cocon. Het is een groot contrast met de industriële stijl van Zaventem Ateliers, de oude papierfabriek waar haar werkplek zich bevindt. Een onbekende geur komt ons tegemoet en prikkelt onze zintuigen. Maar nog voor we de lucht kunnen thuisbrengen, grijpen de kleurrijke werken van Loumi onze aandacht. Sommige hangen op in de ruimte, andere liggen nog in volle wording op de grond. Hoe dichterbij we komen, hoe meer vragen we hebben en hoe groter onze verwondering wordt. Wat zien we eigenlijk? Papier? Textiel? Laagje per laagje onthult Loumi het verhaal achter haar vernieuwende werk.
Loumi, hoe zou je omschrijven wat je doet?
Ik ben in 2022 afgestudeerd in textieldesign aan La Cambre, maar mijn beroep in één woord vatten is niet zo eenvoudig. De term die ongetwijfeld het beste bij me past is materiaalontwerper, ergens op het kruispunt tussen kunstenaar, vakman en designer.
Met specifieke knowhow creëer ik uit gerecupereerd keukenafval een nieuw, natuurlijk materiaal. Het heeft de soepelheid van textiel, de kwetsbaarheid van papier en de transparantie van glas-in-lood. Ik heb het de naam Precious Peels gegeven en het kan in allerlei domeinen gebruikt worden: in architectuur, in objecten, in moderne kunst. De mogelijkheden zijn eindeloos.
Wat kunnen we ons daar concreet bij voorstellen?
Ik maak het materiaal per vierkante meter in mijn atelier en daarna gaan andere vakmensen ermee aan de slag. Vooral met interieurarchitecten werk ik nauw samen. Het materiaal kan worden aangebracht op muren, zoals behangpapier, op werkbladen of – wat het vaakst voorkomt - verwerkt in glas.
Voor die laatste toepassing werk ik samen met Glass Variations, een glasatelier in Lille. Ik stuur hen het materiaal opgerold op en zij verwerken het vervolgens in glas. Zij leveren het gelaagd glas met mijn Precious Peels rechtstreeks op werven, waar het zijn definitieve plek krijgt.
Wat zijn je meest recente projecten?
Voor een nieuw hotel in Barbizon, onder Parijs, heb ik glaswanden gecreëerd die de badkamers van de kamers scheiden. En enkele maanden geleden lanceerde ik in Frankrijk ook een collectie wandlampen en lampenkappen, in samenwerking met het materiaalkantoor Adèle Collections. Zij vertegenwoordigen mij daar voor al mijn projecten rond interieurarchitectuur.
Dichter bij huis werk ik samen met Pascale Risbourg aan lampen. Zij maakt de voeten uit keramiek en laat zich daarbij verrassen door de kleuren van de glazuren; ik creëer het materiaal voor de lampenkappen en zorg ervoor dat de tinten mooi met elkaar in dialoog gaan. Daarnaast ben ik met Glass Variations en Thibault Huguet bezig aan een prachtige samenwerking voor glazen meubels.
Thibault en Pascale werken ook in Zaventem Ateliers. Het is voor mij een enorme kans om met hen samen te werken, ideeën uit te wisselen en hun uitzonderlijke vakmanschap van dichtbij te kunnen bewonderen. Dat voedt mijn eigen creativiteit.
Hoe maak je je materiaal?
Bijna elke dag haal ik zo’n vijf kilo keukenafval in een restaurant, dat ik daarna bewerk. Dat klinkt eenvoudig, maar het is een minutieus werk dat ik volledig met de hand doe. Zo moet ik elke schil één voor één schoonmaken, want ik gebruik echt enkel de pel en niet het vruchtvlees. Maar meer ga ik daarover niet verklappen: het is mijn geheime recept.
Het samenstellen van het materiaal doe ik rechtstreeks op de grond, op een plastic ondergrond, stukje per stukje – dat is dus de reden waarom ik hier altijd op blote voeten rondloop. Het is een traag en meditatief proces. Om je een idee te geven: één vierkante meter materiaal creëren, van begin tot eind, duurt ongeveer een week als ik alleen werk. Met een paar extra handen – vaak heb ik stagiaires – gaat het wat sneller. Wanneer het materiaal droog is, haal ik het los van de ondergrond en dan komt het pas echt tot leven. Dat is mijn favoriete stap, want dan komen alle kleurnuances en transparanties tevoorschijn.
Hoe ontstaan al die verschillende tinten?
Door een reactie met zuren. Zo zorgt een beetje citroensap ervoor dat de pH-waarde van de schillen verandert en zo krijg je magnifieke roze schakeringen. Ik hou ervan om te experimenteren en soms levert dat verrassend mooie resultaten op. Zout veroorzaak bijvoorbeeld een schitterend kristallisatie-effect. Het blijft iets fascinerend. Ik waak er wel over dat het proces altijd zo natuurlijk mogelijk verloopt.
Even terug naar het begin. Hoe is Precious Peels ontstaan?
Het is mijn afstudeerproject. Ik was er eigenlijk al mee gestart in mijn eerste jaar en heb het van onder het stof gehaald in mijn derde jaar. Ik was toen op Erasmusuitwisseling in Berlijn, in een school gespecialiseerd in bio-materialen en innovatie. Sindsdien ben ik dagelijks met Precious Peels bezig.
Ik wilde iets kostbaars creëren, vertrekkend van afval. Ik heb allerlei schillen getest van wat ik zelf at: mango, banaan, tomaat, paprika, aubergine … Verschillende dingen werkten goed, maar ik heb ervoor gekozen om me te specialiseren in één soort schil en die helemaal te doorgronden.
Welke schil heb je uiteindelijk gekozen?
Aubergine! Toen ik tests deed op kleine stalen, herontdekte ik haar: die donkere huid die, eenmaal behandeld, transformeert en doorzichtig wordt. De aubergine zit vol verrassingen: de kleuren, de motieven, de texturen…
Maar aubergines worden toch niet geschild?
Toch wel, voor bepaalde gerechten uit de Libanese keuken. Het was voor mij belangrijk dat Precious Peels in de eerste plaats een ecologisch project zou zijn. Toen ik met andere schillen experimenteerde, merkte ik al gauw dat het moeilijk was om voldoende materiaal te verzamelen, omdat je er bijna abnormaal veel van moest eten. Met het Libanees restaurant O'liban was de oplossing snel gevonden. Zo kon ik keukenafval niet alleen weer waarde geven, maar zelfs méérwaarde. Dat is hoe mijn “kostbare schillen” ontstaan zijn.
Is het materiaal duurzaam?
Ik heb nu drie jaar ervaring met de kleuren en tot nu toe zijn ze alvast stabiel gebleven. Wat het materiaal zelf betreft: eens behandeld is het zoals bij papier. Je moet vocht vermijden, tenzij het materiaal beschermd is door glas of lak. Ik werk daarvoor samen met een specialist in Japanse lak, Ateliers Brugier in Parijs. Het is een familiebedrijf met een uitzonderlijke expertise in hun vakgebied.
Waar vind je inspiratie?
Ik kom uit het zuidwesten van Frankrijk, waar ik ben opgegroeid midden in de natuur. Dat beïnvloedt mij nog steeds. Maar ik laat me vooral leiden en verrassen door het materiaal zelf. Soms heb ik de indruk dat het zichzelf creëert. Er zit iets toevalligs in hoe de vormen zich rangschikken, iets organisch dat je voelt terwijl je werkt. Daarnaast haal ik veel inspiratie uit de mensen om me heen: de kunstenaars met wie ik samenwerk, mijn stagiairs, interieurarchitecten … Eigenlijk ben ik zelden alleen in het atelier.
Zo’n mooi materiaal creëren uit schillen doorbreekt verwachtingen en regels, en brengt tegelijk verwondering.
Je hebt het vaak over een verrassingseffect. Is dat belangrijk voor jou?
Ja, essentieel zelfs. Ik hou ervan dat mensen eerst aangetrokken worden door de schoonheid van het materiaal, zonder dat ze weten waaruit het gemaakt is. Wanneer ik dan vertel dat het om aubergineschillen gaat, zijn ze met stomheid geslagen. Het doet mensen op een nieuwe manier kijken. Zo’n mooi materiaal creëren uit schillen doorbreekt verwachtingen en regels, en brengt tegelijk verwondering.
Waar zie je jezelf binnen dit en tien jaar?
Nog altijd hier in Brussel, met Precious Peels. Ik heb het gevoel dat ik hier echt mijn plek gevonden heb. Er valt nog zoveel te ontdekken en te creëren met dit materiaal. Elke creatie is uniek, en precies die onvoorspelbaarheid maakt het zo magisch.
Natuurlijk droom ik er ook van dat het atelier verder groeit, met iemand aan het hoofd van het atelier en een team dat het maakproces op zich neemt. Dan zou ik me meer kunnen toeleggen op de creatieve kant, op de contacten met klanten en op communicatie via sociale media. Het zou het ook mogelijk maken om meer monumentale werken te realiseren. Grote formaten fascineren me – daarin ontstaat een extra dimensie, een soort van landschap dat zich ontvouwt.