De dip, het herstel en dan ... afwachten

Beurzen halen opgelucht adem bij tarievenpauze

De tariefaankondigingen van Trump bleven voor beroering zorgen, want de impact op economische groei is erg moeilijk in te schatten . De eerste schok kwam van de tarieven zelf, daarna volgde verwarring over de chaotische uitvoering ervan. Vervolgens zagen we een zekere ‘gewenning’ optreden bij beleggers, die meer en meer de schouders ophalen bij de zoveelste aankondiging over een aanpassing hier of een uitzondering daar. De beweeglijkheid op de financiële markten nam de laatste tijd dan ook behoorlijk af.

Laten we kijken naar de grafiek van de belangrijkste beurzen. We zien we dat de eerste forse schok van begin april zo goed als weggewerkt is nadat Trump een uitstel van 90 dagen aankondigde op de invoering van zijn fameuze wederkerige tarieven:

Vandaag de dag is men er blijkbaar gerust op dat Trump altijd wel te vinden is voor het sluiten van een goeie deal, de handelsgesprekken met het Verenigd Koninkrijk en China lijken alvast de juiste richting uit te gaan. De besprekingen met de Europese Unie verlopen een stuk stroever. De Europeanen zijn op zoek naar een evenwichtig akkoord, terwijl Trump hoopt een winnende deal te kunnen claimen. Maar naarmate het einde van de onderhandelingstermijn nadert, worden nieuwe beursschommelingen weer waarschijnlijk. Niemand weet immers wat Trump dan gaat beslissen.

Al bij al zijn de aandelenbeurzen dus snel uit hun dal geklommen, wederom een bewijs dat het loont om belegd te blijven. Maar toch is het vertrouwen niet overal hersteld. Kijk maar naar de dollar, die sinds april flink aan waarde heeft moeten inboeten.

Die aanhoudende zwakte van de Amerikaanse munt wijst erop dat beleggers de VS toch iets risicovoller zijn gaan inschatten. Het vertrouwen in de Amerikaanse politiek en het hun economische beleid, met name Trumps onvoorspelbare handelsbeleid, is duidelijk afgenomen. En dat drukt uiteraard op de beursprestaties in eurotermen, en dus op de portefeuilles van Europese beleggers.

Een vergelijkbaar afnemend vertrouwen zagen we op de markt van de Amerikaanse staatsobligaties: de Amerikaanse 10-jaarsrente schoot na de chaotische aankondiging van de handelstarieven tijdelijk als een pijl omhoog.

Olieprijs reageert beheerst op oorlog

De spanningen tussen Israël en Iran zorgden kortstondig voor extra nervositeit, vooral op de oliemarkten. De olieprijs steeg aanvankelijk fors. Men vreesde dat Iran misschien de Straat van Hormuz zou afsluiten, met serieuze gevolgen voor de wereldwijde oliebevoorrading. De rust keerde echter snel terug na het bereiken van een staakt-het-vuren

Als we de grafiek van de olieprijs sinds begin dit jaar erbij nemen, ziet u een dalende trend met een kortstondig piekje begin juni.

Maar zelfs na deze stijging stond de prijs van een vat olie nog steeds lager dan begin dit jaar. De gematigde reactie van beleggers is deels te verklaren door de zwakke dollar: olie wordt immers in dollars verhandeld, en wanneer de Amerikaanse dollar zwak staat, wordt olie voor Europese consumenten goedkoper.

Een langdurig hoge olieprijs zou natuurlijk minder goed nieuws zijn voor de inflatie, maar dat gevaar is momenteel afgewend.

Of het conflict ook een impact zal hebben op langere termijn valt nog te bekijken. Maar hoe intens deze geopolitieke ontwikkelingen ook zijn; zolang als het conflict lokaal blijft, leert de geschiedenis dat de impact op de beurs doorgaans beperkt is.

Inflatie en groei: wachten op tarievenimpact

Mede dankzij de dalende olieprijzen bleef de inflatie de voorbije maanden opvallend stabiel. In de eurozone zakte ze zelfs tot rond de 2% – exact waar de ECB ze wil hebben. Het blijft wel afwachten of Trumps tarieven nog roet in het eten zullen gooien. In de VS verwachten consumenten intussen een lichte stijging van de inflatie.

De groei zal zeker negatief beïnvloed worden door de tarievenoorlog, maar zolang de tarieven niet vastliggen, is de exacte impact moeilijk te becijferen.

Analisten hebben recent vooral voor de VS hun verwachtingen lichtjes neerwaarts bijgesteld, maar ironisch genoeg, vinden we net daar nog altijd de best presterende bedrijven terug. De cijfers van het eerste kwartaal waren doorgaans beter dan verwacht, zowel qua omzet als winst, en dat geeft vertrouwen. Of dit ook in het afgelopen kwartaal het geval was zullen we snel weten, het cijferseizoen staat immers weer voor de deur.

De afweging groei versus inflatie blijft ook voor de Amerikaanse centrale bank een grote uitdaging. De Fed is op zoek naar de ‘sweet spot’, het  renteniveau dat de economie voldoende stimuleert zonder de inflatie onnodig aan te wakkeren. Zij kijken voorlopig de kat uit de boom, tot grote ergernis van president Trump. Analisten verwachten voor de rest van het jaar toch nog twee verlagingen.