Eerst de dip, dan het herstel en vervolgens … afwachten

Beurzen halen opgelucht adem bij tarievenpauze

De tariefaankondigingen van Trump zorgden dit kwartaal voor heel wat beroering, want de impact op economische groei is erg moeilijk in te schatten. De eerste schok kwam uiteraard van de tarieven zelf, en dan volgde de verwarring over de chaotische uitvoering.

Maar gradueel begon bij beleggers een zekere gewenning op te treden. Zij halen meer en meer de schouders op bij de zoveelste aankondiging over een aanpassing hier, of een uitzondering daar. En dat maakt dat de volatiliteit de laatste tijd aanzienlijk verminderd is.

Kijken we naar de grafiek van de belangrijkste beurzen, dan zien we dat de eerste schok van begin april zelfs zo goed als volledig verteerd is sinds Trump zijn fameuze wederkerige tarieven met 90 dagen uitstelde.

En vandaag is men er blijkbaar gerust op dat Trump altijd wel te vinden is voor het sluiten van een goeie deal.  De handelsgesprekken met het Verenigd Koninkrijk en China lijken alvast de juiste richting uit te gaan. Maar de besprekingen met de Europese Unie verlopen een stuk stroever. De Europeanen zijn op zoek naar een evenwichtig akkoord, terwijl Trump hoopt een winnende deal te kunnen claimen.

Naarmate het einde van de onderhandelingstermijn nadert, worden nieuwe beursschommelingen dan ook weer wat meer waarschijnlijk, want niemand weet wat Trump dan gaat beslissen. Maar al bij al zijn de aandelenbeurzen dus snel uit hun dal gekropen, wat opnieuw bewijst dat u als belegger best geduld heeft.

Toch is het vertrouwen nog niet overal hersteld. Kijk maar naar de dollar, die sinds april flink aan waarde heeft moeten inboeten.

Die aanhoudende zwakte van de Amerikaanse munt wijst erop dat beleggers de VS toch iets risicovoller zijn gaan inschatten. Ze tonen wantrouwen tegenover de Amerikaanse politiek en het Amerikaanse economische beleid, vooral dan het onvoorspelbare handelsbeleid van president Trump. En uiteraard speelt ook de evolutie van de Amerikaanse schuldgraad hier een belangrijke rol daarin.

En dat weegt uiteraard op de beursprestaties in eurotermen, en dus op de portefeuilles van Europese beleggers. Een gelijkaardig wantrouwen zagen we ook kort op de markt van de Amerikaanse staatsobligaties: de Amerikaanse 10-jaarsrente schoot na de chaotische tarievenaankondigingen tijdelijk als een pijl omhoog.

Olieprijs reageert beheerst op oorlog

De spanningen tussen Israël en Iran zorgden kortstondig voor extra nervositeit, vooral op de oliemarkten. De olieprijzen gingen aanvankelijk fors de hoogte in, uit vrees dat Iran de Straat van Hormuz zou afsluiten, met serieuze gevolgen voor de oliebevoorrading wereldwijd. Maar dankzij het staakt-het-vuren keerde de rust al snel terug.

Als we de grafiek met de evolutie van de olieprijs sinds begin dit jaar erbij nemen, ziet u een dalende trend met een korte prijsopstoot begin juni.

Maar zelfs na die stijging stond de prijs van een vat olie nog steeds lager dan in het begin van het jaar. De gematigde reactie van beleggers is deels te verklaren door de zwakke dollar: olie wordt immers in dollars verhandeld, en wanneer de Amerikaanse dollar zwak staat, wordt olie voor Europese consumenten goedkoper.

Een langdurig hoge olieprijs zou natuurlijk minder goed nieuws zijn voor de inflatie, maar dat gevaar is momenteel dus afgewend.

Of het conflict ook een impact zal hebben op langere termijn valt nog te bekijken. Maar hoe intens deze geopolitieke ontwikkelingen ook zijn: historisch gezien vlakt hun beursimpact meestal uit – zo lang het conflict lokaal blijft.

Inflatie en groei: wachten op tarievenimpact

Mede dankzij de dalende olieprijzen bleef de inflatie de voorbije maanden opvallend stabiel. In de eurozone zakte het cijfer zelfs tot rond de 2% – exact waar de ECB ze wil hebben. Het blijft wel afwachten of Trumps tarieven roet in het eten zullen gooien. In de VS verwachten consumenten intussen een lichte stijging van de inflatie.

De groei zal zeker negatief beïnvloed worden door de tarievenoorlog, maar zolang de tarieven niet vastliggen, is de impact moeilijk exact te becijferen.

Analisten hebben recent vooral voor de VS hun verwachtingen lichtjes neerwaarts bijgesteld, maar ironisch genoeg, vinden we net daar nog altijd de meest performante bedrijven terug. De cijfers van het eerste kwartaal waren alvast beter dan verwacht, zowel qua omzet als winst, en dat geeft vertrouwen. Of we dat vertrouwen kunnen doortrekken naar het afgelopen kwartaal, zullen we zeer binnenkort weten, als het resultatenseizoen opnieuw van start gaat.

Het afwegen van groei versus inflatie in het licht van een rentebesluit blijft ook voor de Amerikaanse centrale bank een grote uitdaging. De Fed is op zoek naar de ‘sweet spot’, het renteniveau dat weliswaar voldoende zuurstof geeft aan de economie, maar toch ook een dam opwerpt tegen een mogelijk stijgende inflatie. Zij kijken voorlopig dan ook de kat uit de boom, uiteraard tot grote ergernis van president Trump. Marktanalisten verwachten voor de rest van het jaar toch nog twee verlagingen.